Net over de helft van onze trip wist ik dat er alleen nog maar mooiere plekken zouden komen. We trokken door naar Shark Bay, Coral Bay, het Ningaloo Reef en het één na grootste National Park Down Under: Karijini. Het West Australische onderwaterleven, de prachtige stranden en ruige natuur lagen op ons te wachten. Behalve steeds adembenemender werd het ook steeds warmer; voldoende zonnebrand en watervoorraad is een must!
Als je iets heel graag wilt…
Ietwat gespannen reden we richting Eagle Bluff, Shark Bay. Het idee dat je straks haaien gaat spotten doet toch wel iets met je hartritme. Terecht zegt men weleens dat het hebben van verwachtingen de kans op teleurstellingen vergroot, want na ongeveer een half uur kijken, wachten en hopen hadden we niet één haai gezien. Je zou zeggen dat je ook uit kon kijken naar andere waterdieren, maar ook die waren nergens te bekennen. Ach, we waren in elk geval behoorlijk uitgewaaid, onze campervan had zichzelf bewezen op onverharde weg en de wens om haaien en andere grote waterdieren te spotten was alleen maar aangewakkerd. Niet veel later kregen we die kans; bij Ocean Park Aquarium Shark Bay. ‘Geen optie, ik ben in Australië en wil alles in het wild zien!’ dacht ik.
Mijn hoop was gevestigd op Monkey Mia, want daar was het zien van dolfijnen en andere waterdieren min of meer gegarandeerd. Speciaal voor publieke voedertijd van de (wilde, maar trouw terugkerende) dolfijnen, kwamen we vroeg ons bed uit. De derde voederronde was ik zo blij als een kind; eindelijk koos de crew mij om één van de dolfijnen een vis te voeren! Wat een blije en dankbare dieren. Diezelfde avond werden we spontaan verrast door een aantrekkelijk geprijsde sunsetcruise, georganiseerd door de enthousiaste mannen van Wildsights Shotover Cruises. Op het water, met de haren in de wind de zon onder zien gaan is goud. De eigenaar van de boot vroeg ons waar we die nacht zouden parkeren; we hadden nog geen plan, de uitnodiging om in zijn achtertuin te komen staan sloegen we niet af (weer zo’n vriendelijke, gastvrije, gekke Ozzie). De volgende dag konden we gerust douchen, wasjes draaien en daarna de afternooncruise meepakken; dé kans om zeekoeien, dolfijnen met kalfjes en een parend stel schildpadden van dichtbij in het wild te zien. Bijzonder.
Let wel: Je kunt voor 40 AUD een National Park pas kopen, waarmee je gedurende een maand toegang hebt tot alle nationale parken, enkelen uitgezonderd, waaronder Monkey Mia.
Populaire reisorganisaties
Een beeldschone kust
Wit zand en ruige rotsen grenzend aan een helder blauwe zee; klinkt als een paradijselijk plaatje toch? Coral Bay en aangrenzende baaien waren een lust voor het oog, niet alleen boven water, ook onder water. Op sommige stukken langs deze route kun je al dicht langs de kust genieten van een wonderschone onderwaterwereld. Als je zoals ik nog nooit gekleurde vissen en koraal in het echt hebt gezien, kijk je je ogen uit. Twijfel dus niet over het aanschaffen van een snorkelset; je zal er ook later nog veel plezier van hebben! Zo bezitten Turquise Bay en Oyster Stacks (in de buurt van Exmouth) over prachtige riffen, welke je makkelijk kunt bereiken vanaf de kant. Natuurlijk kun je ook een snorkel- of duiktour boeken; als je meer dan 100 AUD te besteden hebt, brengen kenners je naar de beste onderwaterspots.
Iets minder toeristisch, maar niet minder mooi is Five Fingers. Vanaf Coral Bay anderhalf uur lopen in de brandende zon en door het hete zand, raad ik af (jep, ik spreek uit ervaring) maar er zit niks anders op als je geen 4 wheel drive hebt. Altijd al met haaien willen zwemmen? Ga dan naar Skeleton Bay. Ondanks dat ze niet gevaarlijk zijn, bleef deze avontuurlijke tuttebel liever ver van dat wat tenslotte toch het etiket ‘haai’ heeft.
Informatief vermaak
Australië is nog jong, toch is er op sommige plekken interessante (Europese) historie te vinden. Zo kun je in Exmouth aan de Coral Coast het grote schipwrak SS Mildura in het water zien liggen. Daar in de buurt zie je het Vlamingh Head Lighthouse en vertellen de informatieborden je precies wat daar in het verleden is gebeurd. Het leven van schildpadden en hun kleintjes interesseerde mij daarentegen veel meer; een bezoek aan het mini-openluchtcenter Jurabi Turtle was dan ook op z’n plek. Helaas waren wij er net wat te vroeg, want tussen december en februari kun je avondtours boeken waarbij de kans groot is dat je een zwangere mama-schilpad of (nog mooier) uitkomende eieren ziet.
Bijzondere ontmoetingen
Vanaf de kust tot meer landinwaarts rijd je door het Cape Range National Park. Een prachtig stuk natuurgebied waar je voldoende (betaalde, maar goedkope) campingplekken treft en diverse walkingtrails kunt volgen; sla een hike door de Mandu Mandu Gorge zeker niet over. Bezoek je de Yardie Creek, dan kun je er ook voor kiezen met een kleine boot en gids de gorge te verkennen. Ik was achteraf blij voor de hike te hebben gekozen, want onderweg had ik een bijzondere ontmoeting met iemand die in een kort gesprek het persoonlijke kernthema van mijn reis bevestigde. Als ik eraan terug denk, krijg ik nog steeds kippenvel.
We hadden ons laatste doel, Karijini National Park, bijna bereikt. Hoewel, bijna… dat was vanaf Exmouth toch nog zo’n 600 km rijden (!). Onderweg kwam mijn wens om nog eens paard te rijden weer naar boven, dus stopten we bij een bord met paarden en reden het dichtstbijzijnde dorp binnen. Zonder te weten wie of wat de Bellary community was, waren we nieuwsgierig (en misschien wat naief) genoeg om door te rijden, terwijl we ontdekten dat we dwars door een Aboriginal community reden. Een vrij drukke en slecht Engels sprekende man vroeg ons te stoppen en wilde weten waar we naar opzoek waren. Ik voelde me wat ongemakkelijk, maar gelukkig was ik niet alleen. Hij nodigde ons uit wat te komen drinken en showde trots zijn jonge pups. Even later kwamen ook zijn vrouw en moeder naar buiten; ze voelden zich vereerd dat wij ‘vreemdelingen’ zomaar hun dorp binnen reden om kennis met ze te maken.
Karijini National Park
Als je na hónderden kilometers aan bent gekomen in één van de mooiste nationale parken Down Under én het ontzettend heet is, wil je natuurlijk zo snel mogelijk relaxen en afkoelen. In Karijini bevinden zich meerdere ‘pools’ (natuurlijke zwembaden; o.a. Circulair pool en Fern pool) waar je een verfrissende duik kunt nemen. Je moet er alleen wel een -vaak afdalende- hike voor over hebben (ervan bewust zijnde dat je erna ook weer terug omhoog moet). Voor het eerst in mijn leven waste ik mijn haren onder een waterval en zwom ik in water waarvan ik niet eens wist wat er allemaal op de bodem lag of met mij mee zwom. Sla ook het laatste stuk bij de Joffre Falls niet over, het is een wat spannend stukje, maar zwemmen tussen klifwanden was toch echt een stoere ervaring. Sla je het water liever over, maak dan een lange (ochtend)wandeling naar het topje van Mount Bruce. Wat een geweldig wijds uitzicht! Tip: Laat je vooraf informeren welke delen van het park in welke periode geopend zijn, zodat je weet waar je mag overnachten.
Een lange weg terug
Tja, en dan komt de dag dat de campervan weer in moet worden geleverd ineens dichterbij en lag er een lastige keuze op ons bordje. Zouden we landinwaarts of via de gebaande kustroute terug naar Perth rijden? Volgens locals zou landinwaarts ‘een ervaring’ zijn vanwege de ellenlange afgelegen kilometers, maar moesten we ons voorbereiden op droogte en hitte. De kustroute hadden we net achter de rug, maar was ons wel heel goed bevallen. We kozen voor de bekende weg. Het was leuk langs bekende plekken te rijden en tegen elkaar te kunnen zeggen ‘Weet je nog dit of dat…?’. Ook ontdekten we een aantal plekken die we op de heenweg nog niet hadden gezien. De Blowholes bij Carnarvon zijn spectaculair en spetterend, doordat het water zich met grote kracht tegen de met gaten gevulde rotsen duwt. Een bezoek aan het oude stadje Northampton voelt alsof je even in Engeland bent. Niet ver van ons eindstation ligt het Yanchep National Park; een relatief klein, maar goed onderhouden park waar je (als je ze onderweg had gemist je) zeker een plaatje kunt schieten van ‘tamme’ kangaroes en koalaberen.
Wat is er beter dan een 5198 kilometer lange, warme en intensieve roadtrip af te sluiten met een goede kop koffie, vers ijsje, echte chocolade en een wijnproeverij? We hadden nog wat tijd over om het eerste deel van de Swan Valley route te rijden. Deze 32 kilometer lange route nabij Perth Swan Valley leidt je onder meer langs koffiebranderijen, chocolaterieën en wijnboerderijen. Proef niet teveel (gratis) want dan zit je even later misselijk in de auto 😉
Over de auteur
Maria Dekker (1990) is al van jongs af aan een nieuwsgierig, veelzijdig en ondernemend typetje. Vroeg het huis uit om te studeren in een andere stad, nieuwe talen leren, seizoenswerk in het buitenland en uiteenlopende werkervaringen als freelance coach, trainer, auteur en barista. De rode draad in dit alles gaat over genieten van het leven, persoonlijke groei, delen met anderen en de wereld elke dag iets mooier en gelukkiger maken. Of ze nu aan het werk is in de plaatselijke koffiebar, als reisleider in het buitenland, tijd doorbrengt met fijne mensen of de wereld over reist; die rode draad blijft en vormt tevens haar basis voor het schrijven van diverse blogartikelen. Neem even de tijd, laat je inspireren, droom weg en geniet ervan!